Mee naar Rinsma
Bijna niemand uit mijn familie- en kennissenkring zal het geloven, maar ik heb mij laten strikken om een middagje mee te gaan naar Rinsma in Gorredijk. Voor wie het niet weet: dat is een poepchique modezaak, hofleverancier en dus per definitie duur; zelf nog met de 50% opruimingskorting van dit moment. Volgens de website 'een dagje uit' is een bezoek aan Rinsma 'entertainment voor het hele gezin’. Maarten van Rossum zal je niet daar vinden, maar dat was ik eerst ook niet van plan. ‘Ben me besodemieterd’.
Ik hoorde onverwacht, vlak voor mijn besluitvorming, dat mijn buurman wél zo aardig was
geweest om met zijn vrouw mee te gaan. Hij had daar de tijd onder andere gedood
door in het Grand Fashion Café twee overheerlijke kroketten te eten. Nu ben ik door niets en niemand te verleiden, behalve dan door overheerlijke
kroketten. Het
is ook de reden dat ik van tevoren wist dat Rinsma ‘niets in mijn maat’ zou
hebben.
Met
water in de mond stapje ik het ‘luxe modeplein’ binnen. ‘Je kunt hier wachten’.
Ik zeeg neer aan een lange tafel met tijdschriften en kranten. Ik had al direct
in de gaten: ‘dit is een hangplek voor mannen’. Er hingen er een stuk of zes.
Allen zwijgzaam en in gedachten bij de vrouwen die liever alleen het paradijs
betreden en niet gevolgd willen worden door een man die consequent op de
prijskaartjes kijkt.
Ik
moet zeggen: ik vermaakte mij in deze luxe entourage. Het was net een
Amsterdams terras: lekker meiden kijken! Ze
scheumden kwetterend van rek naar rek; alleen, maar ook in clubverband. Ik
werd intussen regelmatig voorzien van koffie met koek en bereidde mij in
gedachten voor op een andere belangrijke versnapering.
Pas
toen de benedendieping was uitgekamd, mocht ik mee naar de horecavoorziening.
De twee kroketten waren inderdaad van een voortreffelijke kwaliteit. Ik
had er wel vier gelust. Eigenlijk
wilde ik nu wel weer naar huis, maar dat kon ik wel op mijn zo juist gevulde
buik schrijven. Er
waren nog twee etages af te werken.
Zo
kon het gebeuren dat ik op etage twee, op een hocker, het stuk entertainment
van dichtbij ging bekijken. De dames kwamen vanuit de paskamer om, vlak voor
mijn hocker, wiegend en draaiend hun gewaden te showen. Ik glimlachte minzaam,
maar vond dat ze allemaal nijdig terugkeken. Na verloop van tijd kwam ik er
achter dat ik voor hun spiegel zat.
Vriendelijke
adviseuses kwamen een praatje met mij maken. ‘Ik zit het allemaal eens lekker
aan te kijken’, zei ik. ‘Net een terras, meneer’. ‘Ja dat had ik mij ook
al bedacht’. Of ik nog koffie wilde. Het was maar al te duidelijk: ik moest
terug naar hangplek voor mannen. ‘Nee dank u. Ik blijf nog wel even hier
zitten. Ik vermaak mij best.’
De
koopmissie was geslaagd. We keerden terug in mijn woonplaats met een mooie
garderobe-uitbreiding precies op het moment dat buurman naar buiten
stapte. Hij deed een paar passen in onze richting, keek naar de Rinsma-tas,
glimlachte naar mij en zei: ‘lekker hé, die kroketten’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten